Indian history as described in Sanskrit texts and Tamil texts of yore are in line with the Dynasties of Kings, especially of the Tamil Kings.
It is a pity that Tamil is being portrayed as anti Vedic and Sanatana Dharma.
The Laws of Manu are being quoted as an evidence of Aryan, North Indian domination of Dravidas and Tamils.
Facts speak otherwise.
Here we shall see how the Tamil kings enforced and followed the Laws of Manu.
As an aside,I have written on Manu being a Dravida king and Lord Rama belonged to Chola Dynasty because Manu was a Chola king.
Manu’s son Ikshvaku founded the Surya vamsa,the Solar dynasty.
In this sense Lord Rama belonged to Chola Dynasty and not the other way around.
The Tamil kings followed The Laws of Manu.
One Chera king,Cheras being one of the three dynasties that ruled the south,Perunchotru Udiyan Cheralaathan,provided food for both the Kaurava and Pandava Armies during the Mahabharata War.
He also allotted lands, villages to Brahmins and Sangam literature records this and the fact that he would see if the Smoke of Yagnya fire rises in the morning from these villages allotted to Brahmins.
Another King,Malayadhdwaja ,a Pandyan King,the third dynasty of the south,took part in the Mahabharata War on the side of the Pandavas and gave a stiff fight to Aswathama.
Tamil and Sanskrit literature record many more instances.
The earliest temple inscription indicating that the Laws of Manu were followed is found in the Thiruvaarur Thyagaraja temple.
It is found in the North wall of the second Prakaara.
The epigraph is about Vikrama Chola.
It may be noted that the Chola Kings used the epithet,’one who followed the Laws of Manu’.
This title is called Meykkeerthi,meaning the Adjective to be used while using the King’s Name,a Honorary title.
Information on the Tamil kings having followed the Laws of Manu are confirmed by the epigraphs of Sundara Pandya and the epigraphs at Puthur and Mappedu in Chengalpet District,Tamil Nadu.
This information is also found in many chola temples.
‘திருவாரூர் தியாகராயர் கோவிலின் இரண்டாம் பிரகாரத்தில் வடக்குச் சுவரில் உள்ள விக்கிரமச் சோழன் கல்வெட்டில் (தெ.இ.க. 5; 456) மனுநீதிச் சோழன் பற்றிய குறிப்புக்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. இக் கல்வெட்டில் மனுநீதிச் சோழனின் அமைச்சனது பெயர், இங்கணாட்டு பாலையூருடையான் உபயகுலாமவன் என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இதன் வாயிலாக மனுநீதிச் சோழனின்அமைச்சனுக்கு ஒரு தெளிவான அடையாளம் வழங்கப்பட்டுள்ளது. சேக்கிழார் காலத்துக்குப் பிந்தைய கல்வெட்டு இது.
சோழர் ஆட்சிக்காலத்தி;ல் அரசநீதியாக மனுநீதி விளங்கியது. இதை சோழர்கால மெய்கீர்த்திகள் வாயிலாக அறியலாம். ‘மனுவாறு விளங்க’, ‘மனுநெறி’, ‘மனுவொழுக்கம்’ என்ற சொல்லாட்சி சோழர்கால மெய்கீர்த்திகளில் பரவலாக இடம்பெற்றுள்ளது.
மூன்றாம் குலோத்துங்கச் சோழனின் பதினொன்றாம் ஆட்சியாண்டுக் கல்வெட்டில் (தெ.இ.க III பகுதி 1, 2; 86, 87) மெய்கீர்த்தியாக மனு நீதி முறை வளர மனு நீதி தழைத்தோங்க என்ற தொடர்கள் இடம்பெற்றுள்ளன.
செஙகல்பட்டு மாவட்டம் மப்பேடு கிராமத்து சிவன் கோவிலிலும், தஞ்சை மாவட்ட கடம்பவனேசுவரர் கோவிலிலும் மனுநீதிச் சோழன் தொடர்பான சிற்பங்கள் உள்ளன (தகவல்: முனைவர் வெ. வேதாச்சலம், கல்வெட்டாய்வாளர்).
பெரிய புராணத்தை அதன் மூலத்திலிருந்து விலகாது உரைநடையில் எழுதிய தி. பட்டுசாமி ஓதுவார் (2005; XIII) மனுநீதிச் சோழன் என்ற தலைப்பில் “இவன், ஏழரான் (ஏழ் 10 ஆரன்ளூ ஏழு மாலைகளை அணிந்தவன் அல்லது ஏழு அரசரை வென்று சூடிய ஏழு மாலைகளையுடையவன்) என்னும் பெயர் உடையவன் கி.மு. 2 ஆம் நூற்றாண்டின் இடைப்பகுதியில் இலங்கை மீது படையெடுத்து அசேலன் என்பவனை வெற்றி பெற்றவன்.” என்ற குறிப்பை எழுதியுள்ளார். ‘
Source.
Ramanisblog 